Άγιος έρωτας: O Kλεάνθης θα χάσει τη μάχη με τη ζωή με έναν ιδιαίτερα τραγικό και βασανιστικό τρόπο.
Όλα θα ξεκινήσουν όταν ο φονικός σεισμός θα χτυπήσει την περιοχή της Στέρνας. Ένας σεισμός που θα αφήσει πίσω του μόνο συντρίμμια, ερείπια και χαμένες ζωές, βυθίζοντας τους κατοίκους σε ανείπωτη θλίψη. Ανάμεσα στα θύματα βρίσκεται και ο Κλεάνθης, για τον οποίο η ζωή θα γράψει το πιο μοιραίο και σκληρό τέλος. Κατά τη διάρκεια του σεισμού το καμπαναριό της εκκλησίας θα καταρρεύσει.
Η καμπάνα, βαριά και μεταλλική, θα ξεριζωθεί από τη στέγη και θα πέσει με δύναμη πάνω του. Το χτύπημα θα του συνθλίψει τα οστά του ποδιού, προκαλώντας του αφόρητους πόνους και σοβαρές εσωτερικές κακώσεις. Η Στέρνα όμως έχει αποκλειστεί. Οι δρόμοι είναι κατεστραμμένοι και κλειστοί, με αποτέλεσμα η μεταφορά του στο νοσοκομείο να είναι σχεδόν αδύνατη. 0 Χάρης, ο γιος του, αναλαμβάνει τη φροντίδα του για λίγες ημέρες. Παρά τις προσπάθειές του να τον περιποιηθεί και να του προσφέρει ό,τι μπορεί, η κατάσταση τού Κλεάνθη χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Η μόλυνση που έχει αναπτυχθεί στον τραυματισμένο του κορμό εξαπλώνεται, ενώ ο Χάρης, χωρίς τον κατάλληλο ιατρικό εξοπλισμό και χωρίς τα απαραίτητα φάρμακα, βλέπει τον πατέρα του να χάνεται μπροστά στα μάτια του. Η επίσκεψη του Παύλου καταρρακώνει τον Κλεάνθη
Όταν τελικά οι διασώστες καταφέρνουν να ανοίξουν τον δρόμο και να μεταφέρουν τον Κλεάνθη στο πλησιέστερο νοσοκομείο, οι γιατροί αναγκάζονται να του ακρωτηριάσουν τα πόδια προκειμένου να του σώσουν τη ζωή. Η εγχείρηση πραγματοποιείται, ωστόσο τα τραύματα του οργανισμού του είναι πολύ εκτεταμένα. Η υγεία του επιδεινώνεται συνεχώς, ενώ γύρω του βρίσκονται η Σμαρώ και όλη του η οικογένεια, προσπαθώντας να του δώσουν δύναμη και κουράγιο για να παλέψει έστω για λίγο ακόμα. Η Σμαρώ, η γυναίκα που αγαπά με πάθος, στέκεται στο πλάι του κάθε λεπτό, του κρατά το χέρι και τον χαϊδεύει τρυφερά. Κλαίει σιωπηλά βλέποντάς τον να λιώνει από τον πόνο και την αδυναμία, ανήμπορη να τον βοηθήσει. Κάποια στιγμή ο Παύλος τον επισκέπτεται στο νοσοκομείο και με τη σκληρή του στάση τον καταρρακώνει ψυχολογικά, ειδικά όταν του αποκαλύπτει ότι είναι ακρωτηριασμένος.
Κοιτάζοντάς τον στα μάτια, του λέει με φωνή παγερή: «Είσαι ένας αδύναμος, Κλεάνθη... Τώρα είσαι ένα θλιβερό απομεινάρι... Θα πεθάνεις πολύ σύντομα...». Τα λόγια του Παύλου διαπερνούν την καρδιά του Κλεάνθη σαν μαχαίρι. Συνειδητοποιεί ότι πλέον τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Η Σμαρώ, που μπαίνει εκείνη την ώρα στο δωμάτιο, εξοργίζεται με τον Παύλο και τον διώχνει αμέσως. «Φύγε από δω! Δεν θέλω να τον ξαναδείς ποτέ!» του φωνάζει με δάκρυα στα μάτια, καθώς καταλαβαίνει πως η επίσκεψή του μόνο κακό τού κάνει. Ο τρυφερός αποχαιρετισμός της Σμαρώς στον Κλεάνθη Λίγες ώρες αργότερα η κατάσταση του Κλεάνθη επιδεινώνεται δραματικά. Πέφτει σε καταστολή και η αναπνοή του γίνεται αργή και βαριά. Η Σμαρώ και όλη η οικογένεια ανησυχούν, φοβούμενοι ότι το τέλος πλησιάζει. Το επόμενο πρωί η Ειρήνη και η Σμαρώ βρίσκονται στο προσκεφάλι του. Η νοσοκόμα που τον φροντίζει τις πλησιάζει με θλιμμένο βλέμμα και τους ανακοινώνει το μοιραίο. 0 Κλεάνθης έχει αφήσει την τελευταία του πνοή.
Η Ειρήνη τρέχει να βρει τον Χάρη για να τον ενημερώσει για τον θάνατο του πατέρα τους. Μαζί επιστρέφουν στο δωμάτιο και αντικρίζουν τον Κλεάνθη ακίνητο, ωχρό, με κλειστά μάτια. Η Σμαρώ έχει ξαπλώσει στο πλάι του. Τον αγκαλιάζει σφιχτά, τον χαϊδεύει απαλά στα μαλλιά και τον φιλά με όλη της την αγάπη, ενώ τα δάκρυά της ποτίζουν το σεντόνι. Κλαίει γοερό για τον άδικο αποχωρισμό τους, για όλα όσα δεν πρόλαβαν να ζήσουν, για όσα έμειναν ανείπωτα. Ο Χάρης κάθεται δίπλα του, προσπαθώντας να αποδεχτεί το τέλος. Γυρίζει και λέει στη Σμαρώ με φωνή σπασμένη από τη συγκίνηση: «Ο μπαμπάς μου σε αγαπούσε πολύ, Σμαρώ. Πάλεψε πολύ σκληρά για την αγάπη σου. Έβγαλες τον καλύτερό του εαυτό». Η Ειρήνη, μετά μάτια κατακόκκινα από το κλάμα, συμπληρώνει: «Ήξερα ότι ο μπαμπάς μου σε αγαπούσε. Ήταν ξεκάθαρο...».
Η Σμαρώ, βουτηγμένη στον πόνο, κάνει μια τελευταία εξομολόγηση στα παιδιά του Κλεάνθη: «Τόσα χρόνια... Η αγάπη αυτή ήταν κρυφή. Χωρίς να υπόσχεται τίποτα. Κι όμως... Θα είμαστε μαζί για ί πάντα». 0 Χάρης σκύβει το κεφάλι και της απαντά με ειλικρίνεια: «Ήσασταν ευτυχισμένοι μαζί». Εκείνη, μέσα από τους λυγμούς ης, ψιθυρίζει: «Δυο χρόνια ευτυχίας... Μας πληγώνει όλους αυτή η πόλη... Υπάρχει άραγε ένα σημείο του Θεού που απονέμει δικαιοσύνη;». Η στιγμή είναι σπαρακτική. Η οικογένεια, σιωπηλή, αποχαιρετά τον Κλεάνθη με πόνο και αγάπη, ενώ η Σμαρώ ξέρει μέσα της πως, ό,τι κι αν γίνει, όσα χρόνια κι αν περάσουν, εκείνος θα είναι πάντα ο άντρας της καρδιάς της. 0 άντρας που την έκανε να πιστέψει ξανά στην αγάπη. Ο άντρας που την κοίταζε πάντα με το βλέμμα γεμάτο φως. Και τώρα το φως αυτό θα ζει για πάντα μέσα της.
Πηγή mytv
