Η ώρα του μεγάλου τελικού της Eurovision έχει φτάσει και η δική μας Κλαυδία ανέβηκε στη σκηνή του St. Jakobshalle, στη Βασιλεία της Ελβετίας, αποδεικνύοντας ότι η φωνή της είναι όνειρο!
Σε μία εμφάνιση που κάνει όλους τους Έλληνες υπερήφανους, η εκπρόσωπός μας απέσπασε ένα δυνατό χειροκρότημα από την αρένα προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και ανατριχίλα.
Η «Αστερομάτα», με ελληνικό στίχο και βαθιά μηνύματα, κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον και επάξια διεκδικεί μία καλή θέση στον αποψινό τελικό. Από την εμφάνισή της Κλαυδίας ξεχωρίσαμε τα πρώτα δευτερόλεπτα, όπου ερμήνευσε ακαπέλα, αλλά και το φινάλε όπου η ερμηνεύτρια αλλάζει ρούχο σε λίγα δευτερόλεπτα και καθηλώνει με μία λευκή δημιουργία.
Η κίνησή της προς έναν βράχο συμβολίζει την πύρινη διαδρομή κάθε ανθρώπου προς το Φως, ενώ η παρουσία δεύτερου ατόμου, σε συνδυασμό με την κίνηση του σκηνικού, υποδηλώνουν τον αποχωρισμό για τον οποίο μιλάει το κομμάτι.
Να σημειωθεί ότι είναι από τις ελάχιστες φορές, που άνθρωποι της τέχνης και του θεάματος υποστηρίζουν ανοιχτά εκπρόσωπο της χώρας μας. Χαρακτηριστικά, για την περίπτωση της Κλαυδίας, η Έλενα Παπαρίζου έγραψε: «Αυτή είναι η Κλαυδία μου που από τη μέρα που τη γνώρισα μόνο περήφανη με κάνει. Σήμερα, 7 χρόνια μετά, μαγεύει και συγκινεί όλη την Ευρώπη… Καλή επιτυχία αστέρι μου… Καλή επιτυχία Φωκά, Arcade! Καλή επιτυχία Ελλάδα»…
Αίσθηση προκάλεσε και το μήνυμα της συγγραφέως Μάρως Βαμβουνάκη, στο οποίο τόνισε μεταξύ άλλων: «Εμφανίζεται ένα κορίτσι που μας σόκαρε με το πόσο εντάξει δείχνει. Καλοχτενισμένο, καλότροπο, με τα γυαλάκια του και την συνεχή ευγένειά του. Βλέμμα με ευθύτητα, με χαμόγελο ειλικρινές, με καλά ελληνικά, αγωγή και σεμνότητα. Και πού; Σε ένα χώρο όπου "τα πάντα επιτρέπονται", της μουσικής σκηνής! Εκεί όπου μπορείς να χτυπιέσαι μισόγυμνος ή ολόγυμνος, αχτένιστος, άπλυτος, να βρίζεις, να χυδαιολογείς, να κατεβάζεις καντήλια, να είσαι ατάλαντος αλλά να κάνεις ακρότητες που ξεσηκώνουν το ξαναμμένο κοινό, τον αδικημένο δήθεν, τον καταπιεσμένο δήθεν εαυτό που θέλει να εκδικηθεί και να χλευάσει κάθε σύστημα… Είναι μεγάλη βόμβα το ταλέντο το γνήσιο και πηγαίο σαν κυματισμός. Η δουλειά, η πολλή δουλειά και το τίμιο καθαρό πρόσωπο. Η ευπρέπεια μέσα στη νομιμοποιημένη απρέπεια. Η τέχνη θέλει τρία πράγματα: ταλέντο πολύ, μα πολύ, εργατικότητα, και ψυχή. Κι αυτό το ακλόνητο κορίτσι μάγεψε το κοινό, ακόμα και το διαρκώς γκρινιάρικο κοινό της χώρας μας».
